bila ade depan mate...

manusia...
bila ada depan mate... die tahu org tu syg die...
bila ade depan mata... die tak risau.. sbb die tau org tu pelukan die..
bila ada depan mate... nak buat ape pun.. buat la..sbb die kate ...org tu dh besar.. bole pikir baik buruknye..
bila ade depan mate... die rase selamat sgt.. xpelu nk risau kalau org tu hilang.. sbb bg die.... org tu syg sgt2 kt die....
bila ade depan mate... ckp pun kasar... pangil "syg" pun jarang...
bila ade depan mate... msg pun jarang...call pun bile perlu...
bila ade depan mata.. rindu pun x pernah ade.. kalo ckp rindu pun anye kosong semate2..

manusia... kenapa ade sikap mcm ni.. sdgkan syg..rindu..cinta bkn satu bnde yg bole dibuat main..sbb ianya tentang "harapan"...
knp jd mcm ni... tppppp.... bile org tu hilang...
baru kite tau..org tu berharga..baru kite tau yg org tu adalah yg tbaik utk kite...
baru kite tau ..org tu saje ade dgn kite mase ssh dan sng..
bru kite tau...org tu saje yg bole terime diri kite seadanye..
baru kite tau..betapa kosong nye idup kite tanpa die..

knp ni yg ada dalam hati... kenapa x penah sedikit pun hargai..knp sukar tuk lafazkn kate syg.. knp lansung biarkan org itu begitu saja...ye... sbb kepercayaan yang diberi... tp mungkin manusie lupa akan "perhatian" ..kdg2 org itu ingin kn perhatian..
mungkin manusia itu pikir... die berada di zon yg selese... maksudnye... org itu tidak akan tingalkan die...
tp manusia harus ingt.... perasaan sesorg itu halus... halus teramat2..
maka... hargai la die selagi die ade di depan mata...